data wydania: 2002 ( data przybliżona )
liczba stron: 267
wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Tak jak pisałam już przy opisie książki "Noc i ciemność" sięgnęłam po kolejny kryminał z pod pióra Pani Agathy.
Akcja powieści toczy się na dwóch płaszczyznach, na samym jej początku poznajemy historię Ruth Kettering i jej małżeństwa z Derekiem. Niestety ich związek nie należy do szczęśliwych, kobieta jest zdradzana przez swojego męża, zresztą ona sama też nie ma wobec niego czystego sumienia. Z treści można wywnioskować, że jest jedynaczką, a jej ojciec to amerykański milioner, Rufus Van Aldin. Widzi, że przez Dereka jest nieszczęśliwa, namawia ją na rozwód i stawia również swoje warunki mężczyźnie...Kocha córkę nad życie, i nie licząc się z kosztami postanawia podarować jej bardzo cenny klejnot zwany " Sercem Płomienia ".
Tymczasem w St Mary Mead, Katarzyna Grey dowiaduje się, że została spadkobierczynią. Przez 10 lat swojego życia opiekowała się starszą panią, która przed swoją śmiercią przepisała jej cały swój majątek. I w tym momencie jej życie diametralnie się zmienia, z trzydziestoletniej ubogiej dziewczyny staje się bogatą osobą. Postanawia po raz pierwszy wyjechać na francuską Riwierę....
Dzięki zbiegowi okoliczność, obie kobiety spotykają się w pociągu "Błękitny Ekspres"...Czasami potrzebujemy z kimś nieznajomym porozmawiać o swoich problemach, i właśnie czegoś takiego potrzebowała Ruth, a nowo poznana kobieta zostaje jej powierniczką. Po rozmowie Katarzyna ma wątpliwości i będąc pewną, że kolejnej rozmowy już nie będzie, dowiaduje się że następnego dnia odnaleziono ją martwą w swoim przedziale.
Katarzyna była ostatnią osobą, która miała do czynienia ze zmarłą. Jej zeznanie będą bardzo ważne dla rozpoczętego dochodzenia jak również dla pogrążonego w żałobie jej ojca. Kobieta, która myślała, że wreszcie spełnią jej się marzenia i będzie mogła podróżować zostaje wmieszana w kryminalną historię. Policji zamierza pomóc słynny detektyw Herkules Poirot, który również podróżował tym samym pociągiem.
Pierwsza książka autorstwa Agathy Christie, którą przeczytałam niestety nie przypadła mi do gustu, ale postanowiłam zapoznać się jeszcze z innymi jej książkami...Może tym razem było już troszkę lepiej, ale również mnie nie zachwyciła....nie wiem, może po prostu brakuje mi "tego czegoś".
Zanim dojdziemy do głównego wątku książki, mamy dość długie wprowadzenie, które nie przypadło mi do gustu, troszkę taki klimat wzięty z harlequina. Jeśli już dojdziemy do sedna sprawy zabrakło mi dreszczyku emocji, który lubię poczuć czytając kryminały, niestety efektu "gęsiej skórki" nie było. Przeczytałam książkę do końca, bo chciałam dowiedzieć się kto zabił kobietę...i nie powiem, że odpowiedz na to pytanie jest dość zaskakująca.
POLECAM
MOJA OCENA 7/10
Dzięki zbiegowi okoliczność, obie kobiety spotykają się w pociągu "Błękitny Ekspres"...Czasami potrzebujemy z kimś nieznajomym porozmawiać o swoich problemach, i właśnie czegoś takiego potrzebowała Ruth, a nowo poznana kobieta zostaje jej powierniczką. Po rozmowie Katarzyna ma wątpliwości i będąc pewną, że kolejnej rozmowy już nie będzie, dowiaduje się że następnego dnia odnaleziono ją martwą w swoim przedziale.
Katarzyna była ostatnią osobą, która miała do czynienia ze zmarłą. Jej zeznanie będą bardzo ważne dla rozpoczętego dochodzenia jak również dla pogrążonego w żałobie jej ojca. Kobieta, która myślała, że wreszcie spełnią jej się marzenia i będzie mogła podróżować zostaje wmieszana w kryminalną historię. Policji zamierza pomóc słynny detektyw Herkules Poirot, który również podróżował tym samym pociągiem.
Pierwsza książka autorstwa Agathy Christie, którą przeczytałam niestety nie przypadła mi do gustu, ale postanowiłam zapoznać się jeszcze z innymi jej książkami...Może tym razem było już troszkę lepiej, ale również mnie nie zachwyciła....nie wiem, może po prostu brakuje mi "tego czegoś".
Zanim dojdziemy do głównego wątku książki, mamy dość długie wprowadzenie, które nie przypadło mi do gustu, troszkę taki klimat wzięty z harlequina. Jeśli już dojdziemy do sedna sprawy zabrakło mi dreszczyku emocji, który lubię poczuć czytając kryminały, niestety efektu "gęsiej skórki" nie było. Przeczytałam książkę do końca, bo chciałam dowiedzieć się kto zabił kobietę...i nie powiem, że odpowiedz na to pytanie jest dość zaskakująca.
POLECAM
MOJA OCENA 7/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz